Georges Scott, Bevordering aan het Front (1914)
Bevordering aan het Front (1914)
Een Frans soldaat wordt aan het front bevorderd tot 2de luitenant. Net als zijn kameraden is hij door de strijd getekend, maar in tegenstelling tot de anderen heeft hij ook een hoofdwond, als om aan te geven dat hij zich in het gevecht als aller dapperste heeft onderscheiden. Volgens het oorspronkelijke onderschrift hadden deze soldaten in oktober 1914 een voorhoedepost rond Roye (ten zuiden van Peronne) verdedigd. Het gevecht moet zwaar geweest zijn, verschillende soldaten zijn er letterlijk niet zonder kleerscheuren van af gekomen. Ook de muur achter hen is zwaar geteisterd door kogel- en granaatvuur. Des te opvallender het contrast met de groep op de rechterhelft van de tekening. De officier en zijn gevolg zijn opvallend ongeschonden, en de suggestie wordt daardoor gewekt dat zij pas zijn gearriveerd voor een bliksembezoek aan de frontlinie. Wat in deze vroege tekening nog als een onschuldige constatering wordt gepresenteerd, zou naarmate de oorlog langer voortduurde en de verliezen almaar toenamen, uitgroeien tot een onoverbrugbare kloof: volgens de fronttroepen werd oorlog uitgevochten door de arme soldaten terwijl de stafofficieren die over hun lot beslisten ver, veilig en in grote weelde achter het front vertoefden. Het werd een van de hoofdthema’s in de anti-oorlogspoëzie van de Engelse war-poet Siegfried Sassoon (1886-1967), en werd jaren later opnieuw gebruikt in de populaire Britse comedy Blackadder Goes Forth (1989).